بررسی علل بازخوانی اسطوره در تئاتر قرن بیستم فرانسه

بی شک یکی از عناصر غنی موجود درگنجینه‌ی فرهنگ و آیین‌های بشری، اسطوره است و اسطوره‌پردازی نیز از قدیمی‌ترین شیوه‌های داستان پردازی به شمار می‌‌رود. در فرانسه، به تبعیت از تراژدی نویسان سترگ باستان، استفاده از اسطوره‌های کهن، بخصوص در ادبیات و هنرهای نمایشی، از دیرباز مرسوم بوده است. اما رویکرد قرن بیستم به مقولة اسطوره، با توجه به شمار آثاری که در آن‌ها داستانی اسطوره‌ای مورد بازنگری و بازخوانی قرار گرفته، رویکردی خاص به نظر می‌رسد، چراکه ظهور چنین پدیده‌ای، آن هم در عصر مدرنیته و نوگرایی، نمی‌تواند اتفاقی تلقی شود و قطعاً تأمل‌برانگیز است. در این بحث موضوعاتی که به صورت اجمالی مدنظر قرار گرفته‌اند، عبارتند از بررسی علل بازگشت اسطوره به عرصه ادبیات نمایشی فرانسه در نیمه اول قرن بیست و همچنین شناسایی ویژگی‌های اسطورة نو، یعنی اسطوره‌ای که با نگاهی تازه بازآفرینی شده؛ مباحثی که پرداختن به آن‌ها بدون شناخت ضمنی زمینه‌های اجتماعی و تاریخی ممکن نیست. از این رو دیدگاه مقاله به طور اهم، دیدگاهی اجتماعی- تاریخی است.